-
1 clamor
clāmor, ōris, m. (clamo), der laute Ruf, das Geschrei, a) der Menschen, cl. magnus, Cic., Caes. u. Sall.: civilis, der Mitbürger, Liv.: ingens, Höllenlärm, Verg. u. Curt.: acer, Cornif. rhet.: immodicus insolitusque, Plin. ep.: concitatior, excitatior, Liv.: cl. congruens (Ggstz. dissonae voces), Liv.: varius ac dissonus, Curt.: fremitus et clamor dissonus in diversa vocantium, Sen.: clamor populi infestus atque inimicus, Cic.: inconditus et trux, Curt. – clamores dissoni, Liv.: clamores incerti, Liv.: clamores aperti (unverhohlenes), Liv.: clamores nocturni, Liv. – cl. mulierum, Ter. – clamorem edere, tollere, Cic.: clamorem redintegrare, novare, renovare, saepe iterare, Liv. (s. Drak. Liv. 4, 37, 9): clamorem excitare, Liv.: hoc infiniti clamores commoventur, Plin. ep. – clamor oritur, exoritur, Sall.: fit clamor, Ov.: clamor auditur, exauditur, Caes.: clamor ad caelum fertur, Sall.: clamor perfertur ad alqm, Curt.: perfertur circa collem clamor, Liv.: clamor implet valles, Curt.: resonat clamoribus aether, Verg. – So nun bes. α) vom lauten, beifälligen Zuruf, lauten Beifall, Beifallsgeschrei, Jubel, clamor militum gaudentium, Tac.: clamor gratulantium (m. folg. Akk. u. Infinit.), Liv.: ille laudantium clamor, Quint.: cl. alacer, Curt.: incerti, ex utra parte maior auribus nostris accidat clamor, Plin. pan.: clamore et plausu fovere alqm, Tac.: clamorem mereri, Quint.: clamores captare, Sen.: Hortensius utroque genere florens clamores faciebat (erregte) adulescens, Cic.: haec sunt, quae clamores et admirationes in bonis oratoribus efficiunt, Cic. – β) vom lärmenden wilden Geschrei, clamor militum, Suet.: cl. utrimque, undique concursus, Hor.: alqm clamoribus et conviciis et sibilis consectari, Cic.: alqm clamoribus maximis corripere, Cic. – γ) vom Kriegsgeschrei, cl. militaris strepitusque armorum, Val. Max.: cl. proeliantium, Tac. u. Curt., proelii, Sen.: cl. hostium subitus, Phaedr.: clamor hostes circumsonat; superat inde castra hostium et in castra consulis venit, Liv.: clamor Romanus haudquaquam ignotus ad aures accĭdit, Liv.: clamorem tollere, Caes.: cum clamore ingenti invadere, Liv.: clamore sublato procurrere, Liv.: clamore ingenti provolare, Liv. – δ) vom Jammergeschrei, clamor aegri, Cels.: clamor supremus (bei einem Sterbenden), Ov.: clamor lugubris, Curt.: pavidus clamor fugientium, Angstgeschrei, Liv.: clamor paventium, Angstgeschrei, Liv.: clamor lamentantium mulierum, Liv.: clamores plorantium sociorum, Liv. – b) der Tiere, cl. asinorum, das Jahen Hieron.: cl. gruum, Lucr.: mergi clamorem ferunt ad sidera, Verg.: clamores laetissimos edere (v. einem Adler), Suet. – c) (poet.) lebl. Ggstde., der laute Hall, Widerhall, das Gebrüll, Getöse, clamor montium, Hor.: ter scopuli clamorem dedere, Verg. – / Archaist. Nbf. clāmōs, ōris, m., s. Quint. 1, 4, 13.
-
2 clamor
clāmor, ōris, m. (clamo), der laute Ruf, das Geschrei, a) der Menschen, cl. magnus, Cic., Caes. u. Sall.: civilis, der Mitbürger, Liv.: ingens, Höllenlärm, Verg. u. Curt.: acer, Cornif. rhet.: immodicus insolitusque, Plin. ep.: concitatior, excitatior, Liv.: cl. congruens (Ggstz. dissonae voces), Liv.: varius ac dissonus, Curt.: fremitus et clamor dissonus in diversa vocantium, Sen.: clamor populi infestus atque inimicus, Cic.: inconditus et trux, Curt. – clamores dissoni, Liv.: clamores incerti, Liv.: clamores aperti (unverhohlenes), Liv.: clamores nocturni, Liv. – cl. mulierum, Ter. – clamorem edere, tollere, Cic.: clamorem redintegrare, novare, renovare, saepe iterare, Liv. (s. Drak. Liv. 4, 37, 9): clamorem excitare, Liv.: hoc infiniti clamores commoventur, Plin. ep. – clamor oritur, exoritur, Sall.: fit clamor, Ov.: clamor auditur, exauditur, Caes.: clamor ad caelum fertur, Sall.: clamor perfertur ad alqm, Curt.: perfertur circa collem clamor, Liv.: clamor implet valles, Curt.: resonat clamoribus aether, Verg. – So nun bes. α) vom lauten, beifälligen Zuruf, lauten Beifall, Beifallsgeschrei, Jubel, clamor militum gaudentium, Tac.: clamor gratulantium (m. folg. Akk. u. Infinit.), Liv.: ille laudantium clamor, Quint.: cl. alacer, Curt.: incerti, ex utra parte maior auribus nostris accidat clamor, Plin. pan.: clamore et plausu fovere alqm, Tac.: clamorem mere-————ri, Quint.: clamores captare, Sen.: Hortensius utroque genere florens clamores faciebat (erregte) adulescens, Cic.: haec sunt, quae clamores et admirationes in bonis oratoribus efficiunt, Cic. – β) vom lärmenden wilden Geschrei, clamor militum, Suet.: cl. utrimque, undique concursus, Hor.: alqm clamoribus et conviciis et sibilis consectari, Cic.: alqm clamoribus maximis corripere, Cic. – γ) vom Kriegsgeschrei, cl. militaris strepitusque armorum, Val. Max.: cl. proeliantium, Tac. u. Curt., proelii, Sen.: cl. hostium subitus, Phaedr.: clamor hostes circumsonat; superat inde castra hostium et in castra consulis venit, Liv.: clamor Romanus haudquaquam ignotus ad aures accĭdit, Liv.: clamorem tollere, Caes.: cum clamore ingenti invadere, Liv.: clamore sublato procurrere, Liv.: clamore ingenti provolare, Liv. – δ) vom Jammergeschrei, clamor aegri, Cels.: clamor supremus (bei einem Sterbenden), Ov.: clamor lugubris, Curt.: pavidus clamor fugientium, Angstgeschrei, Liv.: clamor paventium, Angstgeschrei, Liv.: clamor lamentantium mulierum, Liv.: clamores plorantium sociorum, Liv. – b) der Tiere, cl. asinorum, das Jahen Hieron.: cl. gruum, Lucr.: mergi clamorem ferunt ad sidera, Verg.: clamores laetissimos edere (v. einem Adler), Suet. – c) (poet.) lebl. Ggstde., der laute Hall, Widerhall, das Gebrüll, Getöse, clamor montium, Hor.: ter scopuli clamorem dedere, Verg. – ⇒ Archaist. Nbf.————clāmōs, ōris, m., s. Quint. 1, 4, 13. -
3 perfero
per-fero, tulī, lātum, ferre1)а) приносить ( a duobus lecticariis perferri Pt); привозить, доставлять (corpus alicujus in patriam Nep; praedam in portum L)epistulas ad aliquem perferendas tradere alicui Sen — передать через кого-л. письма для кого-л.2) доносить, распространять ( famam ad Graeciam L)lucernas in lucem p. H — жечь светильники до рассветаse p. — отправляться ( ad limina alicujus V)3) передавать ( epistulam alicui или ad aliquem C); сообщать, возвещать, уведомлять, доносить (aliquid или de aliquā re ad aliquem C; fama Romam perlata est L)4) исполнять (mandata T; jussa Prp); заканчивать, совершать, доводить до конца (id, quod suscepi C); сохранять до конца ( intrepidos vultūs O); проводить, добиться утверждения (p. legem C)5)а) переносить (до конца), претерпевать, выдерживать (calamitates Cs; poenas C, Nep; dolorem V)leve est miseriam ferre, p. est grave SenT — тяжело не перенести горе, а переносить его всё времяб) терпеливо выносить, переносить (aliquem Ter, C) -
4 perfero
perfĕro, ferre, tŭli, lātum - tr. - [st2]1 [-] porter jusqu'au bout, transporter, apporter. [st2]2 [-] porter (une nouvelle), annoncer, faire savoir (une nouvelle), faire un compte rendu détaillé, faire un rapport sur; remettre (une lettre). [st2]3 [-] mener à son terme, mener jusqu'au bout, faire aboutir, faire passer (une loi); s'acquitter de, remplir; accomplir. [st2]4 [-] supporter jusqu'au bout, souffrir, subir, endurer, se résigner à. - te reginae ad limina perfer, Virg. En. 1, 389: porte-toi jusqu'au seuil de la reine. - perferre + prop. inf.: apporter la nouvelle que, apprendre que, entendre dire que. - perfertur ad me, incredibilem tuam virtutem esse, Cic. Fam. 14, 1, 1: j'entends dire que tu es d'un courage incroyable. - perferre + prop. inf. (= pati): supporter que, souffrir que, permettre que. - excindi urbes suas pertulerunt, Tac. H. 4, 58: ils souffrirent que leurs villes fussent rasées. - perferre litteras ad aliquem: porter une lettre à qqn. - perfertur circa collem clamor, Liv. 7, 36, 12: la clameur retentit autour de la colline. - famem (sitim) perferre: endurer la faim (la soif). - intrepidos ad fata novissima vultus perferre, Ov. M. 13: garder un visage serein jusqu'à ses derniers instants. - perferens + gén.: de caractère à endurer. - perferens injuriarum, Cic. de Or. 2, 43, 184: d'un caractère à endurer les injustices. - inceptum laborem perferre: terminer une entreprise. - legem perferre: faire passer une loi. - rogationem perferre: faire passer une proposition de loi. - jamque Caesaris in Hispania res secundae in Africam nuntiis ac litteris perferebantur, Caes. BC. 2, 37, 2: et déjà les succès de César en Espagne se répandaient en Afrique par des lettres et des courriers. - cum eo locutus ea sum quae pertulisse illum ad te existimo, Cic. Fam. 9, 2, 1: j'ai eu avec lui un entretien dont il t'a donné, je pense, bien des détails.* * *perfĕro, ferre, tŭli, lātum - tr. - [st2]1 [-] porter jusqu'au bout, transporter, apporter. [st2]2 [-] porter (une nouvelle), annoncer, faire savoir (une nouvelle), faire un compte rendu détaillé, faire un rapport sur; remettre (une lettre). [st2]3 [-] mener à son terme, mener jusqu'au bout, faire aboutir, faire passer (une loi); s'acquitter de, remplir; accomplir. [st2]4 [-] supporter jusqu'au bout, souffrir, subir, endurer, se résigner à. - te reginae ad limina perfer, Virg. En. 1, 389: porte-toi jusqu'au seuil de la reine. - perferre + prop. inf.: apporter la nouvelle que, apprendre que, entendre dire que. - perfertur ad me, incredibilem tuam virtutem esse, Cic. Fam. 14, 1, 1: j'entends dire que tu es d'un courage incroyable. - perferre + prop. inf. (= pati): supporter que, souffrir que, permettre que. - excindi urbes suas pertulerunt, Tac. H. 4, 58: ils souffrirent que leurs villes fussent rasées. - perferre litteras ad aliquem: porter une lettre à qqn. - perfertur circa collem clamor, Liv. 7, 36, 12: la clameur retentit autour de la colline. - famem (sitim) perferre: endurer la faim (la soif). - intrepidos ad fata novissima vultus perferre, Ov. M. 13: garder un visage serein jusqu'à ses derniers instants. - perferens + gén.: de caractère à endurer. - perferens injuriarum, Cic. de Or. 2, 43, 184: d'un caractère à endurer les injustices. - inceptum laborem perferre: terminer une entreprise. - legem perferre: faire passer une loi. - rogationem perferre: faire passer une proposition de loi. - jamque Caesaris in Hispania res secundae in Africam nuntiis ac litteris perferebantur, Caes. BC. 2, 37, 2: et déjà les succès de César en Espagne se répandaient en Afrique par des lettres et des courriers. - cum eo locutus ea sum quae pertulisse illum ad te existimo, Cic. Fam. 9, 2, 1: j'ai eu avec lui un entretien dont il t'a donné, je pense, bien des détails.* * *Perfero, pen. corr. perfers, pertuli, pen. corr. perlatum, pen. prod. perferre. Virgil. Porter jusques au lieu.\Opem perferre alicui. Valer. Flac. Aider, Secourir.\Literas perferre. Cic. Porter lettres à celuy à qui elles sont envoyees.\Perfertur circa collem clamor. Liu. Il se fait un cri, Un bruit et clameur se lieve.\Quum ad eum fama tanti comparati exercitus perlata esset. Liu. Quand il eut ouy le bruit que, etc.\Huius pugnae fama perlata non in vrbem modo, sed in Sabinos ad alterum exercitum. Liu. Le bruit veint jusques aux Sabins.\Fructum perferre. Columel. Porter fruict.\Laudem in vrbem perferre. Cic. Faire quelque chose dont la ville soit louee et honoree.\Quum ad eos imperatoris mandata perferret. Caes. Leur portoit un message de la part de Cesar.\Nuntium perferre. Liu. Porter nouvelle.\Amor eius erga nos perfertur omnium nuntiis singularis. Cicero. Touts nous annoncent le singulier amour qu'il ha envers nous.\Omnia aut scripta esse a tuis arbitror, aut etiam nuntiis ac rumore perlata. Cicero. Tu le scais par le bruit, ou par les messagiers.\Quemadmodum milites hybernent, quotidie sermones ac literae perferuntur. Cic. On nous le dit, et escript on touts les jours.\Perferre. Cic. Annoncer.\Perferre. Plaut. Porter patiemment, Endurer. -
5 perfero
per-fero, tulī, lātum, ferre, bis an das Ziel-, bis zu Ende tragen, -bringen, ein Ziel erreichen lassen, I) eig. (v. Pers.) u. übtr. (v. Lebl.): A) im allg.: Aeneas tulit patrem per ignes et pertulit, Sen.: lapis non pertulit ictum, brachte den Wurf nicht hin = flog nicht ans Ziel, Verg.: hasta haud pertulit vires, drang nicht durch, Verg.: alveus fluminis non pertulit gravissimas naves, trug nicht dahin, Liv.: plerisque extremas syllabas non perferentibus, nicht zu den Ohren der Zuhörer bringen, Quint.: partus perferre, bis zur Entbindung tragen, austragen, Plin.: so auch ventrem, v. Tieren, Colum. – quos pavor pertulerat in silvas, hatte die W. erreichen lassen, Liv. – refl., se p. hinc ad reginae limina, sich hinbegeben, Verg. Aen. 1, 389. – B) insbes., überbringen, a) übh.: litteras ad alqm, Cic.: mandata ad alqm, Caes., alci, Tac.: nuntium alci, Cic.: fasciculum (litterarum) ad alqm perferendum curare, Cic.: so auch perferri, überbracht werden, anlangen, nondum fama de Titurii morte perlata, Caes.: fama Romam perlata est, Liv.: perfertur circa collem clamor, Liv. – b) prägn., als Nachricht (Botschaft) hinterbringen, berichten, verkündigen, res Caesaris, Caes.: incommodum de Sabini morte, Caes.: consilium ad alqm, Caes.: quae, utcumque sunt tradita, incorrupta perferemus, Curt.: haec cum ad me frater pertulisset, Cic.: m. Acc. u. Infin., equites pertulere consulem obsideri, Liv.: nuntius perfert incensas naves, Verg.: multorum litteris et sermone omnium perfertur ad me incredibilem tuam virtutem et fortitudinem esse, Cic. – alqd perferre ad senatum, Bericht erstatten über etwas (hingegen deferre, etwas an den Senat bringen, worüber ein Beschluß gefaßt werden soll), Suet. – II) übtr.: A) im allg.: intrepidos ad fata novissima vultus, beibehalten, behalten bis zu usw., Ov.: quotaquaeque felicitatem civitas pertulit, genoß immerfort, Sen. ep. 91, 7: so auch personam, eine Maske beibehalten = eine Rolle durchführen, Plin. ep. – B) insbes.: 1) durchführen, vollführen, vollziehen, ausrichten, mandata, Tac. (u. so mandata Clementi centurioni, quae perferret, Tac.): iussa omnia, Prop.: ictum, Verg.: laborem, Stat.: legationem, Suet.: id quod suscepi, quoad potero, perferam, Cic. Rosc. Am. 10. – 2) etwas, trotz aller entgegenstehenden Schwierigkeiten, durchführen = durchsetzen, behaupten, legem, rogationem, Cic.: perfertur lex, das Gesetz geht durch, Cic.: quaestionem, Papin. dig. – 3) eine Silbe usw. ganz hören lassen, extremas syllabas non perf., Quint. 11, 3, 33. – 4) etwas ganz-, männlich tragen, -ertragen, geduldig über sich ergehen lassen, ausstehen, erdulden, a) lebl. Objj.: leve est miserias ferre, perferre est grave, Sen. poët.: onus subire et p., Hor. – annuam oppugnationem, Liv.: vetustatem, das Altertum überdauern, Quint. – poenam decem annorum, ganz ausstehen, Nep.: poenas, Cic.: omnes indignitates contumeliasque, Caes.: perfer, si me amas, Cic.: verb. omnia pati et perferre, Caes.: perfer et obdura, Ov.: perferre, pati, non succumbere, Cic. – mit folg. Infin., perfer et immundā ponere corpus humo, Ov. art. am. 2, 524: m. folg. Acc. u. Infin., Achilles cessare in tectis pertulit arma sua, Prop. 2, 8, 30: urbes suas cremari pertulerunt, Tac. hist. 4, 58: hic se vivos obrui pertulerunt, Mela 1, 7, 6 (1. § 38): totum corpus uri, cremari sine ullis eiulatibus pertulerunt, Min. Fel. 37, 4. – b) persönl. Objj.: facile omnes perferre ac pati, tragen und dulden, Ter.: facile omnes perpetior et perfero, finde sie alle noch ganz leidlich und erträglich, Cic.
-
6 perfero
per-fero, tulī, lātum, ferre, bis an das Ziel-, bis zu Ende tragen, -bringen, ein Ziel erreichen lassen, I) eig. (v. Pers.) u. übtr. (v. Lebl.): A) im allg.: Aeneas tulit patrem per ignes et pertulit, Sen.: lapis non pertulit ictum, brachte den Wurf nicht hin = flog nicht ans Ziel, Verg.: hasta haud pertulit vires, drang nicht durch, Verg.: alveus fluminis non pertulit gravissimas naves, trug nicht dahin, Liv.: plerisque extremas syllabas non perferentibus, nicht zu den Ohren der Zuhörer bringen, Quint.: partus perferre, bis zur Entbindung tragen, austragen, Plin.: so auch ventrem, v. Tieren, Colum. – quos pavor pertulerat in silvas, hatte die W. erreichen lassen, Liv. – refl., se p. hinc ad reginae limina, sich hinbegeben, Verg. Aen. 1, 389. – B) insbes., überbringen, a) übh.: litteras ad alqm, Cic.: mandata ad alqm, Caes., alci, Tac.: nuntium alci, Cic.: fasciculum (litterarum) ad alqm perferendum curare, Cic.: so auch perferri, überbracht werden, anlangen, nondum fama de Titurii morte perlata, Caes.: fama Romam perlata est, Liv.: perfertur circa collem clamor, Liv. – b) prägn., als Nachricht (Botschaft) hinterbringen, berichten, verkündigen, res Caesaris, Caes.: incommodum de Sabini morte, Caes.: consilium ad alqm, Caes.: quae, utcumque sunt tradita, incorrupta perferemus, Curt.: haec cum ad me frater pertulisset, Cic.: m. Acc. u. Infin.,————equites pertulere consulem obsideri, Liv.: nuntius perfert incensas naves, Verg.: multorum litteris et sermone omnium perfertur ad me incredibilem tuam virtutem et fortitudinem esse, Cic. – alqd perferre ad senatum, Bericht erstatten über etwas (hingegen deferre, etwas an den Senat bringen, worüber ein Beschluß gefaßt werden soll), Suet. – II) übtr.: A) im allg.: intrepidos ad fata novissima vultus, beibehalten, behalten bis zu usw., Ov.: quotaquaeque felicitatem civitas pertulit, genoß immerfort, Sen. ep. 91, 7: so auch personam, eine Maske beibehalten = eine Rolle durchführen, Plin. ep. – B) insbes.: 1) durchführen, vollführen, vollziehen, ausrichten, mandata, Tac. (u. so mandata Clementi centurioni, quae perferret, Tac.): iussa omnia, Prop.: ictum, Verg.: laborem, Stat.: legationem, Suet.: id quod suscepi, quoad potero, perferam, Cic. Rosc. Am. 10. – 2) etwas, trotz aller entgegenstehenden Schwierigkeiten, durchführen = durchsetzen, behaupten, legem, rogationem, Cic.: perfertur lex, das Gesetz geht durch, Cic.: quaestionem, Papin. dig. – 3) eine Silbe usw. ganz hören lassen, extremas syllabas non perf., Quint. 11, 3, 33. – 4) etwas ganz-, männlich tragen, -ertragen, geduldig über sich ergehen lassen, ausstehen, erdulden, a) lebl. Objj.: leve est miserias ferre, perferre est grave, Sen. poët.: onus subire et p., Hor. – annuam oppugnationem, Liv.: vetustatem, das Altertum über-————dauern, Quint. – poenam decem annorum, ganz ausstehen, Nep.: poenas, Cic.: omnes indignitates contumeliasque, Caes.: perfer, si me amas, Cic.: verb. omnia pati et perferre, Caes.: perfer et obdura, Ov.: perferre, pati, non succumbere, Cic. – mit folg. Infin., perfer et immundā ponere corpus humo, Ov. art. am. 2, 524: m. folg. Acc. u. Infin., Achilles cessare in tectis pertulit arma sua, Prop. 2, 8, 30: urbes suas cremari pertulerunt, Tac. hist. 4, 58: hic se vivos obrui pertulerunt, Mela 1, 7, 6 (1. § 38): totum corpus uri, cremari sine ullis eiulatibus pertulerunt, Min. Fel. 37, 4. – b) persönl. Objj.: facile omnes perferre ac pati, tragen und dulden, Ter.: facile omnes perpetior et perfero, finde sie alle noch ganz leidlich und erträglich, Cic. -
7 perfero
I.Lit. ( poet. and in post-Aug. prose):B.lapis nec pertulit ictum,
did not bring the blow home, did not reach the mark, Verg. A. 12, 907:hasta perlata sub papillam,
id. ib. 11, 803:per arma pertulit ictum,
Sil. 5, 326:partum,
to go the full time, Plin. 7, 13, 11, § 58.— Pass., Plin. 7, 11, 9, § 49; cf.:ventrem perferre,
Col. 6, 24, 2; 6, 27, 7:Aeneas tulit patrem per ignes, et pertulit,
Sen. Ben. 3, 37, 1.—Transf.1.To carry, bring, convey (class.;b.syn.: refero, defero): perferre mandata alicujus ad aliquem,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 5, § 18:cum has quam primum ad te perferri litteras vellemus,
id. Fam. 2, 6, 1:alicui nuntium alicujus rei,
id. Q. Fr. 1, 1, 1; 2, 11, 1; Verg. A. 11, 825:epistulam,
Nep. Paus. 4, 1.— Pass.: perferri, to be brought, conveyed to a person or place, to reach, arrive, come: cum ad eum fama tanti exercitūs perlata esset, Liv. 28, 13:perfertur circa collem clamor,
resounds round the hill, id. 7, 36, 12; Curt. 5, 12, 13; Liv. 5, 28, 12:ad urbem terror,
id. 3, 3.—In partic., to convey news, to announce, state, etc. (class.):2. II.et litteris multorum et sermone omnium perfertur ad me, incredibilem tuam virtutem et fortitudinem esse,
I am informed, Cic. Fam. 14, 1, 1; Nep. Lys. 4, 1:nuntius perfert incensas naves,
Verg. A. 5, 665; Cic. Att. 4, 1; Liv. 3, 23.—Trop.A.To bear, support, or endure to the end:B.decem annorum poenam,
Nep. Arist. 1 fin.:onus,
Hor. Ep. 1, 17, 41:intrepidos ad fata novissima vultus,
kept, maintained, Ov. M. 13, 478:leve est miserias ferre, perferre est grave,
Sen. Thyest. 307.—To bring to an end, to carry through, carry out; to complete, accomplish:C.laborem,
Stat. Th. 12, 406:id quod suscepi, quoad potero, perferam,
Cic. Rosc. Am. 4, 10:jussa omnia,
Prop. 1, 18, 26:suum imperium,
i. e. to do what one bids others do, Sil. 1, 250:est utique jus vetandi, cum lex feratur, quamdiu non perfertur, Cic. Cornel. Fragm. ap. Ascon.: legem pertulit, ut, etc.,
carried it through, got it passed, Liv. 33, 46; cf. id. 2, 56:actionem,
Dig. 48, 16, 11:causam,
ib. 5, 2, 6:rogationem,
Cic. Q. Fr. 2, 2; Liv. 36, 1.—To carry out, conduct, manage (post-Aug.):D.patronum perferendae pro se legationis eligere,
Suet. Claud. 6.—In gen., to bear, suffer, put up with, brook, submit to, endure (class.; cf.:E.patior, sino, tolero): perfer, si me amas,
Cic. Att. 5, 21, 7:perfero et perpetior omnes,
id. de Or. 2, 19, 77:pati, perferre, non succumbere,
id. Tusc. 2, 7, 17:frigore, et fame, et siti, ac vigiliis perferendis,
id. Cat. 2, 5, 9:luxuriem, crudelitatem, avaritiam, superbiam,
id. Verr. 2, 2, 3, § 8:pauperiem,
Verg. A. 6, 437:perfer et obdura,
Ov. Am. 3, 11, 7; Cat. 8, 11:omnes indignitates contumeliasque,
Caes. B. G. 2, 14:laborem,
Verg. G. 2, 343:monstra,
id. A. 3, 584.—(Like pati.) To permit, suffer; with an object-clause:F.excindi urbes suas seque cremari pertulerunt,
Tac. H. 4, 58:Achilles Cessare in Teucros pertulit arma sua,
Prop. 2, 8, 30 (8, b, 14).—Transf., to bear the penalty of (eccl. Lat.):qui peccata nostra ipse pertulit in corpore,
Vulg. 1 Pet. 2, 24.—Hence, perfĕrens, entis, P. a., bearing, brooking, patient; with gen., analog. to patiens:injuriarum,
Cic. de Or. 2, 43, 184. -
8 per-ferō
per-ferō tulī, lātus, ferre, to bear through, bring home: lapis nec pertulit ictum, reach the mark, V.—To carry, bring, convey: Caesaris mandata ad Pompeium: epistulam, N.: Pansā mihi hunc nuntium perferente: cum ad eum fama tanti exercitūs perlata esset, had reached him, L.: perfertur circa collem clamor, resounds round the hill, L.: hinc te reginae ad limina perfer, betake yourself, V.—To convey news, announce, report, bring tidings: sermone omnium perfertur ad me, esse, etc., I am informed: nuntius perfert incensas navīs, V.: haec ab Romā in castra perlata movent Romanos, etc., L.—Fig., to bring to an end, bring about, carry through, carry out, complete, accomplish: id quod suscepi: mandata, Ta.: legem pertulit, ut, etc., had a law passed, L.: perficiam, ut possitis: perficite, ut is habeat, etc.—To bear, support, endure to the end: decem annorum poenam, N.: onus, H.: intrepidos ad fata novissima voltūs, kept, O.—To bear, suffer, put up with, brook, submit to, endure: perfer, si me amas: paupertatem, T.: frigore et fame et siti ac vigiliis perferendis: pauperiem, V.: indignitates, Cs.—To permit, suffer: cessare in tectis arma sua, Pr.: urbīs cremari, Ta.
См. также в других словарях:
cri — Cri, m. Sans adjonction c est voix exaucée, haute voix, Clamor, Quiritatus. Duquel mot il vient. voyez Crier. Nicot en ses Odes. Sus mon Ame Qu on entâme Un dueil plus amer que fiel: Sus ma voix, De mes esmois, Jette un cri amont le ciel. Pline… … Thresor de la langue françoyse
bruit — Bruit, Sonitus, Tumultus, Tumultuatio. Petit bruit, Murmurillum. Grand bruit, Fremitus. Dés qu il y a quelque bruit, Quicquid increpuerit, B. ex Cicerone. Bruit qu on fait des pieds quand on chemine, ou des mains, Strepitus. Le bruit que font les … Thresor de la langue françoyse